Pełne tajemnic, pełne niesamowitych opowieści. Historie ludzkości, cywilizacji… Architektura, którą na zdjęciach ogląda się z fascynacją w oczach, a co dopiero na żywo! Idziemy na kompromis i przenosimy się tam wirtualnie. Na podróże przecież jeszcze wróci czas.
Oto lista 5 budowli z różnych czasów i terenów – swoiste architektoniczne i historyczno-sztuczne >> must-see <<.
[read more]
1. Fallingwater, czyli dom nad wodospadem/Znany również jako Edgar J.
Kaufmann Sr. Residence.
https://www.facebook.com/watch/?v=275142206912775
Dom zaprojektowany przez amerykańskiego architekta Franka Lloyda
Wrighta w 1935 roku w południowo-zachodniej Pensylwanii, 70 km od Pittsburgha. Ten pełniący funkcje domku letniskowego rodziny Edgara J. Kaufmanna (właściciela sieci popularnych, amerykańskich domów towarowych) budynek w roku 1964 został przekazany na cele publiczne
i przekształcony w muzeum, obecnie odwiedza go ok. 120 000 gości rocznie.
Niezwykła lokalizacja i wyjątkowa, wpasowana w naturę architektura spowodowały, że budynek ten stał się najbardziej rozpoznawalnym prywatnym domem na świecie oraz jednym z niewielu przykładów architektury organicznej.
Do jego budowy użyto kamieni z okolicznych kamieniołomów i zbrojonego betonu,natomiast najbardziej charakterystyczny element Fallingwater – rozłożyste tarasy,umieszczono na betonowych wspornikach bezpośrednio ponad strumieniem (niektóre z tych elementów były zanurzone w wodzie). Wszystko to miało na celu stworzenie wrażenia harmonii z otoczeniem i kontaktu z surową przyrodą Zachodniej Pensylwanii, dlatego między innymi wielkie głazy leżące w strumieniu w miejscu budowy pozostawiono nietknięte, tylko jeden z nich delikatnie wystaje z podłogi w salonie, podobno na wyraźne życzenie rodziny właściciela, która chciała zachować wspomnienia z opalania się nad strumieniem właśnie na tej skale. Ostatecznie koszt budowy wyniósł Kaufmanna ok.155 000 dolarów, co w porównaniu z tamtejszymi cenami nieruchomości stanowiło niemałą fortunę.
2. Stonehenge
https://www.english-heritage.org.uk/visit/places/stonehenge/history-and-
Jedna z najsłynniejszych europejskich budowli megalitycznych, pochodząca
z epok neolitu i brązu. Kromlech ten położony jest w odległości 13 km od miasta Salisbury w hrabstwie Wiltshire w południowej Anglii. Najprawdopodobniej związany był z kultem Księżyca i Słońca, istnieje również teoria mówiąca o Stonehenge jako o obserwatorium astronomicznym.
Składa się z wałów ziemnych otaczających duży zespół stojących kamieni, obiekt ten od 1986 roku wpisany jest na listę światowego dziedzictwa UNESCO wraz z Avebury oraz innymi okolicznymi stanowiskami neolitycznymi, obecnie właścicielem Stonehenge jest Korona Brytyjska, a zarządza nim organizacja English Heritage.
Dzisiejszy wygląd zabytku jest wynikiem prac renowacyjnych i rekonstrukcyjnych wykonanych w XX wieku.
Największe kamienie, wysokie na 9 metrów i ważące 25 ton, zostały prawdopodobnie przetransferowane z obszaru Marlborough Downs oddalonego o 32 kilometry, natomiast największą zagadką są jednak mniejsze, ważące do 4 ton, “niebieskie kamienie”, które zostały tutaj przetransportowane z terenów dzisiejszej Walii (z Preseli Hills) oddalonych o blisko 250 kilometrów w 2100 r. p.n.e., jak tego dokonano do dzisiaj pozostaje zagadką.
3. Sydney Opera House
Jedna z prawdziwych ikon architektury XX wieku, czyli Gmach opery, położony na przylądku Bennelong Point w Sydney. Zbudowany jak i zaprojektowany w stylu nowoczesnego ekspresjonizmu przez duńskiego architekta Jørna Utzona.
Opera budowana w latach 1959–1973, wykonana została ze stali, betonu i szkła, Utzon zaproponował trzy podłużne hale zadaszone systemem wielkich konch przypominających muszle małży o ostrych brzegach, skorupy natomiast zdają się opadać jedna na drugą, nadając budowli niezwykłej ekspresji.
Ze względu na długotrwałe gromadzenie funduszy (budowa opery kosztowała 102 miliony dolarów, choć wstępny budżet nie przekraczał nawet siedmiu milionów) oraz komponentów do budowy niezwykłego dachu, prace budowlane ruszyły dopiero w 1959 roku. Rosnące koszty budowy, negatywne nastroje opinii publicznej, jak również zmiana rządu spowodowały, że Jørn Utzon wycofał się w 1966 roku z dalszej realizacji swojego projektu, dlatego nad zakończeniem prac czuwał zespół architektów z Australii w składzie: Peter Hall, Lionel Todd, Davide Littlemore oraz Ted Farmer.
Ostatecznie Jørn Utzon został uhonorowany w 2003 roku Nagrodą Pritzkera, natomiast Budynek opery został wpisany 28 czerwca 2007 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
4. Koloseum-Amfiteatr Flawiuszów
https://www.il-colosseo.it/en/visita_virtuale_colosseo.php
Amfiteatr w Rzymie, wzniesiony w latach 70-72 do 80 n.e. przez Wespazjana cesarza z dynastii Flawiuszów, który nakazał wznieść tę budowlę na miejscu sztucznego jeziora ozdabiającego Domus Aurea (“Złoty Dom”) cesarza Nerona.
Ta potężna budowla o eliptycznym kształcie przeznaczona była na igrzyska, które obejmowały zapasy, walki gladiatorów, walki z dzikimi zwierzętami oraz bitwy morskie, tzw. naumachie. Fundator oraz pomysłodawca Wespazjan jako sławny dowódca-zwycięzca – pogromca powstania żydowskiego w Palestynie, dysponował dużymi zasobami finansowymi oraz wielką masą jeńców-niewolników. Otwarcie Koloseum zainaugurował cesarz Tytus rozpoczęciem stu dniowych, nieprzerwanych igrzysk, sam obiekt natomiast był wielokrotnie uszkadzany, w 217 roku n.e. Koloseum zostało poważnie uszkodzone z powodu pożaru, który według przekazu Kasjusza Diona, wywołany został przez błyskawicę, pożar zniszczył wtedy drewniane, wyższe poziomy amfiteatru, niestety budowla ta nie została w pełni odbudowana aż do 240 roku n.e.
W 1744 roku Koloseum zostało ogłoszone miejscem męczeństwa chrześcijan co jednoznacznie skutkowało zaprzestaniem popularnej eksploatacji zabytku w roli kamieniołomu, natomiast od II poł. XVIII wieku w Wielki Piątek odbywa się tutaj droga krzyżowa pod przewodnictwem papieża.
7 lipca 2007 obiekt ten został jednomyślnie ogłoszony jednym z siedmiu nowych cudów świata.
5. Wielki Mur Chiński
https://www.thechinaguide.com/destination/great-wall-of-china
Zbiorcza nazwa systemów obronnych składających się z zapór naturalnych, sieci fortów i wież obserwacyjnych oraz (w najbardziej strategicznych miejscach) murów obronnych z ubitej ziemi, murowanych lub kamiennych, osłaniających północne Chiny przed najazdami ludów z Wielkiego Stepu. Nazywana jest największą tego typu budowlą na świecie (ma ponad 21 tys. km długości). Oprócz bezpośredniej ochrony przed najazdami mur miał duże znaczenie handlowe, jego zachodni odcinek chronił chińską część Jedwabnego szlaku.
Cały system obronny, nietworzący jednolitej całości, osiąga łączną długość 21 196 kilometrów, natomiast właściwy mur, zbudowany za panowania dynastii Ming, który powstał jako integralna bariera na północy Chin, spina przełęcz Jiayuguan leżącą między skrajem pustyni Gobi a górami Qilian na zachodzie, z twierdzą Shanhaiguan wzniesioną na wybrzeżu Morza Żółtego na wschodzie, konkretnie w zatoce Pohaj.
W 1987 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a 7 lipca 2007 ogłoszono go jednym z siedmiu nowych cudów świata.
Na koniec warto jeszcze wspomnieć o „The Lovers: The Great Wall Walk”, performance Mariny Abramovic oraz jej ówczesnego partnera Ulaya, którzy samotnie przemierzyli mur od Jiayguan do Shanhaiguan, artyści, wychodząc z przeciwnych krańców, po kilku miesiącach samotnego marszu spotkali się w Erlang Shan, gdzie pożegnali się po raz ostatni i zakończyli swoją relację.
__________________________________________
Psst! To nie koniec, ale w planach jest podbicie całego świata, także czekajcie na kolejny wpis z tej serii 😉
Psst! Psst! Jesteś z nami na Instagramie?
https://www.instagram.com/twardasztuka_portal/
[/read]
